O.S De Geijersvlijt heeft 2 nieuwe blonde juffen..

Na 2 (drukke) weken hebben we nu weer even tijd om te schrijven over onze belevenissen in het nog steeds zonnige en warme Paramaribo. We hebben het hier nog steeds ontzettend naar ons zin. En we genieten echt van alle dingen om ons heen.

We zijn inmiddels op Basisschool de Geijersvlijt begonnen. We lopen hier maandag, dinsdag en woensdag stage. We zullen steeds twee dagen in een klas kijken en lesgeven. Hierna gaan we weer naar een volgende klas. Op deze manier kunnen we een kijkje nemen in alle klassen van de basisschool. Op vrijdag gaan we naar het kinderhuis om de kinderen te begeleiden met hun huiswerk.

Maandag 6 oktober hebben we kennis gemaakt met de directeur van de school. Eigenlijk zou deze kennismaking al een paar dagen hiervoor zijn maar NO SPANG, alles op zijn tijd. Tjitra kwam ons om kwart voor 9 ophalen om ons naar de school te brengen. We waren allebei best wel een beetje zenuwachtig voor deze dag. We hadden ons allebei netjes aangekleed om natuurlijk een perfecte indruk te maken. Eenmaal aangekomen op de school bleek het anders te gaan dan we verwacht hadden. We hebben onze kortste kennismakingsgesprek ooit gehad. Na 5 korte minuten stonden we weer buiten. Dinsdag zou onze eerste echte werkdag worden.

Basisschool de Geijersvlijt ligt in een sociaal zwakke buurt. Er zijn veel eenoudergezinnen waarbij de moeder probeert het gezin draaiende te houden. De meeste vrouwen hebben 3 of 4 banen. Ze hebben dus weinig tijd voor hun kinderen. De school bestaat uit twee gebouwen die tegen elkaar staan. Middenin is een groot schoolplein dat bestaat uit een klein klimrek en een grote boom. Er zitten 170 leerlingen op school.

De leerkrachten moeten zelf zorgen voor hun eigen materialen in de klas. Alles wat in de klas te zien is hebben de leerkrachten dus van hun eigen salaris gekocht. De kinderen moeten ook zorgen voor hun eigen spullen zoals, pennen, kleurpotloden, schriftjes enz. Het komt vaak voor dat een kind geen materialen heeft doordat de ouders het niet kunnen betalen. Van te voren hadden we wel een idee hoe het zou zijn, maar toen we hoorden hoe slecht het in werkelijkheid is, schrokken we daar echt van. Gelukkig hadden we van lieve mensen in Nederland materialen gekregen zodat we dit konden uitdelen. De directeur reageerde heel erg enthousiast toen we de spullen lieten zien. We merkten echt dat we door (voor ons) simpele dingen een hele school blij hebben gemaakt.

Als wij ’s ochtends rond half 8 aankomen met de fiets ( het is best moeilijk om over een zandweg te fietsen) dan kunnen we eerst even rustig zitten in het kamertje van de directeur. Iedere morgen worden we door iedereen heel vriendelijk begroet. De lessen beginnen om 8 uur. Bij de meeste scholen is het normaal dat er een vlaggenparade is. De kinderen verzamelen zich allemaal op het schoolplein en de vlag wordt onder luid gezang gehesen. Helaas doet onze school hier niet aan mee omdat de vlaggenstok is gestolen. Als de bel gaat dan gaan alle kinderen netjes in de rij voor hun klas staan. De kleuters hebben allemaal een blauw shirtje aan. Vanaf klas 1 (groep 3) hebben alle kinderen een blauw geruite bloesje aan. Dit is echt heel schattig om te zien.

We hebben dinsdag 6 en woensdag 7 oktober stage gelopen bij de vier jarige kleuters. Deze eerste twee dagen zagen we al een heel groot verschil met Nederland. De kinderen zitten de meeste tijd op hun stoeltje. De juf doet rustig haar dingen zoals de klas opruimen en opnieuw inrichten.

Maandag 13 en dinsdag 14 oktober hebben we een kijkje genomen bij de 5 jarige kleuters. De juf was erg enthousiast, en vertelde veel over haar familie en liet daarbij ook foto’s zien. Ook vertelde ze dat ze Els Fonville ( onze begeleidster van hogeschool Rotterdam) kent. Toen we dit hoorde moesten we natuurlijk helemaal ons best gaan doen. We hebben samen een leuke activiteit verzonnen. De kinderen moesten stukjes scheuren van gekleurd papier en dit op plakken op kleurplaten over het thema dieren. Toen we dit bedachten hadden we even niet stil gestaan met de moderne techniek die we in Nederland gewend zijn. We hadden geen printer en scanner tot onze beschikking. We hebben dus maandag tot laat in de avond met de hand kleurplaten van een schilpad, een krokodil en een vlinder getekend. Na heel veel schetsen, gummen, krassen en gepropte papieren konden we toch met een tevreden blik naar de tekeningen kijken. De kinderen hebben echt meer dan een uur geconcentreerd aan het werkje gezeten. We waren er echt verast van. De resultaten van de kinderen zijn echt heel mooi geworden.

Woensdag 15 oktober hebben we stage gelopen in de eerste klas. Vandaag hebben we echt gezien dat er op een hele andere manier les wordt gegeven in vergelijking met Nederland. De tafeltjes en stoeltjes staan allemaal in rijen opgesteld. Er wordt alleen maar klassikaal lesgegeven, individuele aandacht is een term waar ze naar ons idee nog nooit van gehoord hebben.

Van school uit hebben we de opdracht mee gekregen om een onderzoek uit te voeren. Wij onderzoeken op onze basisschool hoe er wordt omgegaan met leerlingen die extra zorg nodig hebben. De afgelopen twee weken konden we hier al goed mee aan de slag. We hebben de remedial teacher (!!) en de directeur geïnterviewd. Er zijn veel kinderen die niet mee kunnen komen op school. Er zijn afgelopen schooljaar 30!! leerlingen doorverwezen naar het speciaal onderwijs. De kinderen die niet goed mee kunnen komen wordt eerst getest. Maar vaak is daar altijd een hele lange wachtlijst voor. Ondertussen moeten de kinderen op school doorploeteren en kunnen ze niet over naar een volgende klas.
We hebben deze afgelopen twee weken echt weer veel nieuwe indrukken op gedaan. Volgende week gaan we stagelopen in de 2e klas.

Natuurlijk hebben we naast de stage op de basisschool ook nog andere dingen ondernomen. We zijn zaterdag 11 oktober uit eten geweest met Cato, Lorre en Emilie. We hebben heel wat nieuwe woorden van de Belgische meiden geleerd. een paar voorbeelden een rekkertje is een elastiekje, een klop krijgen is een inkak momentje na het eten en als wij poepen zeggen betekent het bij hun vrijen. We hebben een erg gezellige en vooral melige avond gehad. De meeste dagen van de week zijn we ook te vinden in het zwembad. Daar doen we nog steeds onze buikspieroefeningen en zwemmen we onze baantjes. En natuurlijk is er altijd wel iemand die lekker slaapt ( hè eef ;)

Afgelopen zaterdag was het dan zover. We keken er al weken naar uit. Het kinderhuis bestond op deze dag 75 jaar. We hadden onze mooiste jurkjes aangetrokken en waren helemaal klaar om samen met de kinderen een leuke avond te hebben. We waren alle vier ook een beetje nerveus want vandaag zouden we ook President Venitiaan ontmoeten. En natuurlijk wilden wij een goede indruk op hem maken. Van te voren hadden we al gewerkt aan onze goede manieren. We hebben zoal geoefend met rechtop lopen, netjes eten met mes en vork en keurig zitten aan een tafel. Toen we merkten dat we ons goed van deze oefeningen af brachten waren we helemaal klaar om naar het feest te gaan.
Toen we om half 6 aankwamen zagen we dat het kinderhuis echt ontzettend mooi was versierd. Niet alleen het huis was heel mooi versierd ook zagen we dat de kinderen allemaal op hun mooist gekleed waren. De kinderen hadden er allemaal heel veel zin in en konden niet wachten tot het feest echt zou gaan beginnen.
Om 6 uur waren de meeste gasten er en moesten we samen met de kinderen gaan zitten. De drie ontzettend erge lange uren die hierop volgden willen we het liefst zo snel mogelijk vergeten. We krijgen gewoon weer een naar gevoel als we er aan terug denken. Maar goed, we zullen wel een poging doen met het uitleggen van wat er in deze 3 uren gebeurde………
52 kinderen zitten op hun stoel die ontzettend uitkijken naar een geweldig feest. Het enige wat er 3 uur lang achter elkaar, zonder (plas)pauze, zonder drinken en eten gebeurde was……

PRATEN, PRATEN, PRATEN EN NOG EENS PRATEN.
Waar het over ging? We hebben geen idee.
Wie er aan het woord waren? mensen die veel zeggen maar nooit een kinderhuis van binnen hebben gezien. Iedereen heeft dus 3 uur lang onzin gepraat terwijl er 52 kinderen nog steeds in volle verwachting uitkeken naar lekker eten en dansen op leuke muziek.
Ondertussen waren al veel kinderen erg moe geworden en wilden het liefst gaan slapen. Maar nee hoor, het was feest dus moesten ze wakker blijven.
Om half 10 konden we eindelijk samen met de kinderen gaan eten. Het leek ons normaal dat die mensen, die zo lang over het welzijn van de kinderen hebben gepraat, de kinderen eerst lieten genieten van het eten. Maar nee hoor, wat kunnen volwassen toch egoïstisch zijn.

Wat we met dit laatste stuk willen zeggen is dat we echt van dichtbij hebben meegemaakt en hebben gezien dat veel mensen wel willen helpen maar dat het vaak niet verder komt PRATEN, PRATEN, PRATEN EN NOG EENS PRATEN.

Op de basisschool hebben we bijvoorbeeld gesproken met de handvaardigheids lerares. Alle materialen moet zij zelf inkopen. De school heeft daar geen geld voor. Wij vinden het zo ontzettend triest dat we in plaats van PRATEN, PRATEN, PRATEN EN NOG EENS PRATEN, nu echt iets willen doen. We willen vragen of er mensen zijn die geld kunnen overmaken zodat wij wat materialen kunnen kopen. Laat het ons weten via een mailtje naar Renatevankruining@gmail.com of Evelinedewolff@hotmail.com Op deze manier hopen wij ECHT iets te kunnen doen voor de kinderen van Basisschool de Geijersvlijt.